Tessa zegt altijd precies datgene wat je beter niet kunt zeggen. Praten met een ander voelt voor haar als een schaakspel waar Tessa moet spelen met andere speelstukken dan haar tegenstanders. Dinosaurusstukken met KEIGROTE HOORNS op hun kop. Kom niet te dichtbij want Tessa Triceratops EET JE PIONNETJES OP, MET HUID EN HAAR.

Tessa is het liefste alleen, want alleen als je alleen bent kun je zijn wie je wil. Als je alleen bent kun je vrienden verzinnen en doen alsof je heel goed bent in praten met anderen. Maar kan je eigenlijk wel helemaal alleen zijn? Is er niet altijd iemand? Een buurman aan de andere kant van de muur, je moeder beneden en dat spinnetje aan het plafond? En leven er binnenin Tessa niet heel veel verschillende Tessa’s?